New Illustrated Science and Invention Encyclopedia, Volume 18 - Pianeta 10 e Stella Morta

 

Nel 1972 la NASA lanciò la sonda Pioneer 10 per esplorare e studiare i confini esterni del nostro sistema solare e per aiutare a spiegare le anomalie osservate nelle orbite di Urano e Nettuno. Le osservazioni astronomiche dei pianeti hanno mostrato che una forza esterna si inclinava e tirava sulle loro orbite da una grande distanza. Nel 1987 fu pubblicata la New Illustrated Science and Invention Encyclopedia, Volume 18 che mostrava un diagramma sia del Pianeta Dieci che di una STELLA MORTA trovati a più di 50 miliardi di miglia dalla Terra. Nella sezione sulle sonde spaziali, l'enciclopedia mostra i percorsi delle 2 sonde Pioneer e illustra come le sonde sono state utilizzate nella ricerca di più pianeti. Mostra la Terra, il Sole, la Stella Morta (a 50 miliardi di miglia o 538 UA) e un decimo pianeta (nono da quando il dio Plutone è retrocesso 19 anni dopo la pubblicazione di questo libro) (a 4,7 miliardi di miglia o 50 UA). Per quanto riguarda la stella morta, ci si aspettava che la missione WISE (un'indagine del cielo a infrarossi che copriva la maggior parte del nostro quartiere solare in misurazioni di parallasse di verifica del movimento) fosse in grado di trovarla. I risultati preliminari del sondaggio WISE sono stati pubblicati il ​​14 aprile 2011. //

In 1972 NASA launched the Pioneer 10 probe to explore and study the outer reaches of our solar system, and to help explain the anomalies seen to the orbits of Uranus and Neptune. Astronomical observations taken of the planets showed that some outside force was tilting and pulling at their orbits from a great distance away. In 1987 The New Illustrated Science and Invention Encyclopedia, Volume 18 was released which showed a diagram of both Planet Ten as well as a DEAD STAR  found at more than 50 billion miles from Earth.  In the section on space probes, the encyclopedia shows the paths of the 2 Pioneer probes and illustrates how the probes were used in the search for more planets. It shows the Earth, the Sun, the Dead Star (at 50 billion miles or 538 AU) and a 10-th (ninth since Pluto god demoted 19 years after this book got published) planet (at 4.7 billion miles or 50 AU). As for the dead star, the WISE mission (an infrared sky survey that covered most of our solar neighborhood in movement-verifying parallax measurements) was expected to be able to find it.  Preliminary results of the WISE survey were released on April 14, 2011.

You don't have to know all the answers, but you have to ask yourself before asking others.

 

"SCIE CHIMICHE: LA GUERRA SEGRETA" ("CHEMTRAILS: THE SECRET WAR")

  E' il primo documentario professionale dedicato alla geoingegneria clandestina, alias "scie chimiche", realizzato da Tanker Enemy.

 

3 X 3

 "La crudeltà e la sofferenza osserva,
che hai causato e ti governa.
Lo trasformo tre volte tre.
Porta luce nelle tue azioni,
che renderanno pure le tue vibrazioni.
Quando la luce svanisce e l'oscurità accresce,
il dolore causato, indietro verrà rimandato
Pronuncio stanotte le parole del karma
il male ritorna indietro e ti disarma."
)O(

 

Vädersolstavlan (20 April 1535) by Urban Målare (Urban the Painter)

 Vädersolstavlan (Swedish for 'The Sundog Painting') is an oil-on-panel painting depicting a halo display, an atmospheric optical phenomenon, observed over Stockholm on 20 April 1535. It is named after the sun dogs (Swedish: Vädersol, lit. 'weather sun') appearing on the upper right part of the painting. The painting of 1636 is a copy (and from its halo depiction evidently an accurate one) of the now lost original thought to be by Urban Målare (Urban the Painter) and commissioned by Bishop Olaus Petri. The interpretation of the sky events and ‘six suns’ was the subject of much controversy between the church and the elected King of Sweden Gustav Vasa. Interestingly, the painter has rendered the sky not as would be seen by a normal eye view. Instead he shows the display as it would be approximately reproduced by a modern fish-eye lens. He shows the entire sky in an azimuthal or possibly a stereographic projection. ///
Vädersolstavlan (suedisht për 'The Sundog Painting') është një pikturë në vaj që përshkruan një halo, një dukuri optike atmosferike, e vëzhguar mbi Stokholm më 20 Prill 1535. Emri është marrë nga suedishtja: Vädersol,  'dielli i motit') që shfaqet në pjesën e sipërme të djathtë të pikturës.
Piktura e vitit 1636 është një kopje e saktë e origjinalit tashmë të humbur të pikturuar nga  Urban Målare  (Urban Piktori) dhe porositur nga Peshkopi Olaus Petri. Interpretimi i ngjarjeve të qiellit dhe 'gjashtë diellëve' ishte subjekt i shumë polemikave midis kishës dhe Mbretit të zgjedhur të Suedisë Gustav Vasa. Interesante, piktori e ka bërë qiellin jo siç do të shihej nga një pamje normale e syve por në mënyrën sesi do të riprodhohej përafërsisht nga një lente moderne “fish-eye “. Ai tregon tërë qiellin në një projeksion azimutal ose ndoshta stereografik. ///
Vädersolstavlan (svedese per "The Sundog Painting") è un dipinto  ad olio  raffigurante un alone, un fenomeno ottico atmosferico, osservato su Stoccolma il 20 aprile 1535. Prende il nome dallo svedese: Vädersol,  'sole del tempo' che compare nella parte in alto a destra del dipinto. Il dipinto del 1636 è una copia (e dalla sua raffigurazione evidentemente accurata) dell’originale ormai perduto di Urban Målare (Urbano il Pittore) e commissionato dal vescovo Olaus Petri. L'interpretazione degli eventi del cielo e dei "sei soli" è stata oggetto di molte controversie tra la chiesa e l'eletto re di Svezia Gustav Vasa. È interessante notare che il pittore ha reso il cielo non come sarebbe visto da una normale visione dell'occhio. Invece mostra come sarebbe approssimativamente riprodotto da una moderna lente fish-eye. Mostra l'intero cielo in una proiezione azimutale o forse stereografica.
https://stockholmskallan.stockholm.se/post/2
 

Dielli i dyte artificial

 Patentat nga NASA në 1961 dhe 1966 janë një sistem i ndriçimit artificial. Kjo patentë, e cila sigurisht ka më shumë se pesë dekada, ka të bëjë me krijimin e një dielli artificial të aftë të ndriçojë shumicën, nëse jo të gjithë globin, në të njëjtën mënyrë siç bën Dielli ynë REAL.
Koncepti u konsiderua "një sistem i ri ndriçimi" i krijuar për të krijuar "një burim të vetëm virtual" të dritës. Por pse do të na duhej një reflektor artificial i mundësuar nga Dielli ynë? Çfarë zbatueshmërie ka kjo?
Do të konsideronte që një shpikje e tillë inovative do të ishte e dobishme praktike për përdoruesit ose përfituesit e saj, por ky aspekt është shmangur me shkathtësi nga kjo patentë e NASA-s që përqendrohet vetëm në funksionalitetin e saj.
Në një sistem imitues diellor, është e dëshirueshme të sigurohen mjete për të ndryshuar intensitetin e ndriçimit në një gamë relativisht të gjerë pa ndryshime në shpërndarjen spektrale të ndriçimit, në mënyrë që imituesi të përdoret për të simuluar rrezet e diellit dhe dritën e hënës.
Me fjalë të tjera, reflektori artificial duhet të rregullohet në një mënyrë që simulon jo vetëm rrezet e diellit, por edhe dritën natyrore të tokës dhe hënës. Kanë kaluar gati gjashtë dekada që kur është krijuar patenta dhe duket se kjo ide tashmë është bërë realitet.
https://ntrs.nasa.gov/citations/19710020816 //
This patent, which certainly has more than five decades, is about creating an artificial sun capable of illuminating most, if not the entire globe, in the same way that our REAL Sun does.
The concept was considered “a novel lighting system” designed to create “a single virtual source” of light. But why would we need an artificial reflector powered by our own Sun? What applicability does this have?
It would consider that such an innovative invention would be of practical utility for its users or beneficiaries, but this aspect has been skilfully avoided by this NASA patent that only focuses on its functionality.
In a solar simulator system, it is desirable to provide means to vary the intensity of the illumination in a relatively wide range without changes in the spectral distribution of the illumination, so that the simulator can be used to simulate sunlight and moonlight .
In other words, the artificial reflector would have to be adjusted in a way that simulates not only the sunlight, but also the natural light of the earth and the moon.
It has been almost six decades since the patent was created, and it seems that this idea has already become a reality. Patents from NASA in 1961 and 1966 where a system of artificial lighting would be approved made us reconsider the theory of the “two suns”.

The location of Planet X - Author: Harrington, R. S.

 Observed positions of Uranus and Neptune along with residuals in right ascension and declination are used to constrain the location of a postulated tenth planet. The residuals are converted into residuals in ecliptic longitude and latitude. The results are then combined into seasonal normal points, producing average geocentric residuals spaced slightly more than a year apart that are assumed to represent the equivalent heliocentric average residuals for the observed oppositions. Such a planet is found to most likely reside in the region of Scorpius, with considerably less likelihood that it is in Taurus.

link: http://adsbit.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?bibcode=1988AJ.....96.1476H&fbclid=IwAR2ieT3joNQ_sWXVocDNloHWdHy3WNcVWHZh3amwiXMfmUk6OY573ZM9r0M
 

Title: The location of Planet X
Authors: Harrington, R. S.
Journal: Astronomical Journal (ISSN 0004-6256), vol. 96, Oct. 1988, p. 1476-1478. 

The article "The location of Planet X" was written by Dr. R.S. Harrington, of the US Naval Observatory in Washington. In this article he calculated several parameters of Planet X and its orbit. Harrington started from the perturbatians in the orbits of Neptune and Uranus, knowing that Pluto could not be responsible for them. The observations he used were supplied by the Nautical Almanac Office of the US Naval Observatory and go back as far as 1833 for Uranus and 1846 for Neptune. A weight was assigned to the data because later observations were more accurate than earlier ones, but he still thought it important to give enough weight to the early data, in order to be able to give them some significance in a solution for long period effects.