Albanian girl in folk costume of south Albania in the 40s. ///
Vajzë shqiptare me kostum popullor të Shqipërisë së jugut në vitet '40-te.
sabato 29 luglio 2017
Albanian girl in folk costume of south Albania in the 40s.
Albanian girl in folk costume of south Albania in the 40s. ///
Vajzë shqiptare me kostum popullor të Shqipërisë së jugut në vitet '40-te.
Dr. Sabiha Kasimati (1912-1951) in albanian folk costume of the Gjirokastra area.
Dr.
Sabiha Kasimati (1912-1951) in albanian folk costume of the Gjirokastra
area. After finishing her studies at the University of Torino in Italy
Dr. Kasimati came back in Albania and became Head of the Zoology
Department at the Institute of Nature Studies in Tirana. For ten years
she studied the aquatic fauna of Albania preparing the voluminous
monograph “Survey of Albania's fish”. She was arrested
in February 22, 1951, with other 81 intellectuals, on fabricated
charges of planting a bomb in the garden of the Soviet Embassy. They
were executed without trial by a firing squad. Photo: Kristaq Sotiri
(1938) ///
Dr. Sabiha Kasimati (1912-1951) me kostum popullor shqiptar të zonës së Gjirokastrës. Pas përfundimit të studimeve në Universitetin e Torinos në Itali, Dr. Kasimati u kthye në Shqipëri dhe u bë shef i Departamentit të Zoologjisë në Institutin e Studimeve të Natyrës në Tiranë. Për dhjetë vjet studioi faunën ujore të Shqipërisë duke përgatitur monografinë voluminoze “Studimi i peshqve të Shqipërisë” . Ajo u arrestua më 22 shkurt 1951, me 81 intelektualë të tjerë, me akuza të trilluara për vendosjen e një bombe në oborrin e Ambasadës Sovjetike. Ata u ekzekutuan pa gjyq nga një skuadër pushkatimi. Foto: Kristaq Sotiri (1938).
Dr. Sabiha Kasimati (1912-1951) me kostum popullor shqiptar të zonës së Gjirokastrës. Pas përfundimit të studimeve në Universitetin e Torinos në Itali, Dr. Kasimati u kthye në Shqipëri dhe u bë shef i Departamentit të Zoologjisë në Institutin e Studimeve të Natyrës në Tiranë. Për dhjetë vjet studioi faunën ujore të Shqipërisë duke përgatitur monografinë voluminoze “Studimi i peshqve të Shqipërisë” . Ajo u arrestua më 22 shkurt 1951, me 81 intelektualë të tjerë, me akuza të trilluara për vendosjen e një bombe në oborrin e Ambasadës Sovjetike. Ata u ekzekutuan pa gjyq nga një skuadër pushkatimi. Foto: Kristaq Sotiri (1938).
Karen Köhler in albanian folk costume.
Karen Köhler in albanian folk costume. She is a german illustrator, performance artist, theater author and writer. Photo: Roland Tasho. ///
Karen Köhler me kostum popullor shqiptar. Ajo është illustruese, interpretuese, dramaturge dhe shkrimtare gjermane. Foto: Roland Tasho
Gianni De Biasi in albanian folk costume.
Gianni
De Biasi in albanian folk costume. He is an Italian football coach and
former player, who served as head coach of Albania national team. He
holds dual Italian and Albanian citizenship. Photo by Roland Tasho. ///
Gianni De Biasi në kostum popullor shqiptar. Ai është trajner futbolli e ish-lojtar dhe shërbeu si trajner i ekipit kombëtar shqiptar. Ai mban shtetësi të dyfishtë italiane dhe shqiptare. Foto nga Roland Tasho.
Gianni De Biasi në kostum popullor shqiptar. Ai është trajner futbolli e ish-lojtar dhe shërbeu si trajner i ekipit kombëtar shqiptar. Ai mban shtetësi të dyfishtë italiane dhe shqiptare. Foto nga Roland Tasho.
Riccardo Cocciante, Ettore Sequi and Eduard Kukan in Albanian folk costumes.
Italian singer Riccardo Cocciante (right), Ambassador of the European Delegation Ettore Sequi (left-above) and Member of the European Parliament Eduard Kukan (left - below), in Albanian folk costumes. ///
Këngëtari italian Riccardo Cocciante (djathtas), ambasadori i Delegacionit Europian Ettore Sequi (majtas-lart) dhe europarlamentari Eduard Kukan (majtas -posht) me kostume popullore shqiptare.
"Albanian Shepherds" from the book "The Juvenile keepsake"
"Albanian Shepherds" from the book "The Juvenile keepsake" ed. by Thomas Ed Roscoe 1829.
source: https://
Barinjtë Shqiptarë nga libri "The Juvenile keepsake" i Thomas Ed Roscoe (viti 1829).
source: https://
Barinjtë Shqiptarë nga libri "The Juvenile keepsake" i Thomas Ed Roscoe (viti 1829).
"Cacciatore Albanese" (1810).
"Cacciatore Albanese" (1810). One of 37 original unsigned watercolors, somewhat similar in style to the work of Ferdinando Mori and Francesco Progenie.
Source: Anne S.K. Brown Military Collection https://
/// "Gjahtar Shqiptar" (viti 1810). Vepra është njëra nga 37 pikturat origjinale të ngjashme me stilin e veprave të Ferdinando Mori dhe Francesco Progenie.
Two Albanian Guards in front of a Gate (1888-89) by Paja Jovanovic.
Two Albanian Guards in front of a Gate (1888-89) by Paja Jovanovic. ///
Dy roje shqiptare përpara një porte (1888-89) realizuar nga Paja Jovanovic.
Musine Kokalari in the 40s.
Musine Kokalari in the 40s. She was a writer and the founder of the Social-Democratic Party of Albania in 1943. ///
Musine Kokalari në vitet '40. Ajo ishte shkrimtare dhe themeluese e Partisë Social-Demokratike të Shqipërisë në vitin 1943.
Musine Kokalari në vitet '40. Ajo ishte shkrimtare dhe themeluese e Partisë Social-Demokratike të Shqipërisë në vitin 1943.
The Arbanasi/ Albanian village in Bulgaria (1919).
The Arbanasi/ Albanian village in Bulgaria (1919). Villages like Arbanasi in Bulgaria it is thought that were founded by Albanian refugees, while various scholars argue that these inhabitants are indigenous in those areas before the arrival of slavic Bulgarians. ///
Fshati Arbanasi/Shqiptar ne Bullgari ne vitin 1919. Fshatrat si Arbanasi jane themeluar nga emigrante shqiptare, nderkohe qe ka studjues qe mendojne se banoret e tyre jane autoktone dhe jetonin ne ato zona perpara mberritjes se sllavo-bullgareve.
"Na mungon Ndergjegja" - nga Harrilla Kuçuli
Revista Kulturore "Rilindja" e botuar ne Korçe me 1 janar 1939 me kete shkrim interesant te Harrilla Kuçulit me titull "Na mungon Ndergjegja".
Actors of the Theatrical Company of Korça (Albania) 1919, during the show "Besa"
Actors of the Theatrical Company of Korça (Albania) 1919, during the show "Besa" ///
Aktoret e trupes teatrale te Korçes ne vitin 1919 gjate shfaqjes "Besa".
"Albanian Palikars in pursuit of the Enemy" 1820.
"Albanian Palikars in pursuit of the Enemy" 1820. From the book "Travels in Greece and Albania" vol. 2, by Thomas Smart Hughes. Source: https://books.google.ch/books?id=gvkcAAAAYAAJ&printsec=frontcover&hl=de&source=gbs_ge_summary_r#v=thumbnail&q&f=false ///
"Luftëtarë shqiptarë në ndjekje të armikut" viti 1820. Nga libri "Travels in Greece and Albania" vëllimi 2, autor: Thomas Smart Hughes
Mustafa Kruja on communism.
"Il
comunismo è lo specchio falso di quei popoli i quali non avendo una
loro civiltà e incapaci di raggiungere lo sviluppo degli altri, vogliono
pareggiare tutto sul denominatore comune della distruzione..." -
Mustafa Kruja [Primo Ministro albanese dal 4 Dicembre 1941 al 19
gennaio 1943 e uno dei firmatari della Dichiarazione di Indipendenza
Albanese nel 1912.] ///
"Communism is the false mirror of those nations who, having no civilization of their own and being incapable of achieving the development of others, want to equalize everything with the common denominator of destruction ..." - Mustafa Kruja [Albanian Prime Minister from 4 December 1941 to 19 January 1943 and one of the signatories of the Declaration of Independence in 1912.]
"Communism is the false mirror of those nations who, having no civilization of their own and being incapable of achieving the development of others, want to equalize everything with the common denominator of destruction ..." - Mustafa Kruja [Albanian Prime Minister from 4 December 1941 to 19 January 1943 and one of the signatories of the Declaration of Independence in 1912.]
Albanenses - heretikë Manikean që jetonin në Shqipëri në shekullin e tetë.
“Heretikë Manikean që jetonin në Shqipëri, ndoshta në shekullin e tetë, por për të cilët dihet pak, përveç faktit se ata ishin një nga sektet e shumta përmes të cilave manikizmi fillestar vazhdoi të lulëzonte. (Shih Bogomilët, Katharët, Paulicianët). Ata kishin shpallur një formë shumë strikte dhe pa kompromis të herezisë, duke refuzuar të gjitha modifikimet doktrinale në lidhje me përjetësinë e principit të së keqes dhe barazinë e tij absolute me parimin e së mirës. “
Burimi: Enciklopedia Katolike Online
http://www.catholic.org/encyclopedia/view.php?id=384
In Italia l’80% dei media sono pro russi.
Il giornalista italiano e attivista Mauro Voerzio: "In Italia la propaganda russa ha un grande successo per diversi motivi, vi sono motivi storici in quanto l’Italia era il paese con il più importante partito Comunista di Europa durante l’era Sovietica e i suoi dirigenti studiavano a Mosca. Questa collaborazione ha fatto si che collaudati canali ideologici e di finanziamento siano ancora presenti tuttora. Vi è poi un motivo politico interno in quanto tutti i partiti dell’opposzione all’attuale Governo Renzi abbiano interesse a supportare Putin in un’ottica anti Europea. A questo si deve aggiungere la storica amicizia personale dell’ex Premier Silvio Berlusconi che da solo controlla il 50% dei media nazionali”"
http://www.stopfake.org/it/in-italia-l-80-dei-media-sono-pro-russi/
Publikime të Qemal Satafës në Gazetën Fashizmi më 1939.
Grupi komunist i Shkodrës kishte disa ide interesante për mënyrën si mund të rritej lëvizja komuniste në Shqipëri: ishin për pushtimin italian, pasi Italia do të sillte kapitale, kapitali do të hapte fabrika e në fabrika do të zhvillohej proletariati, dhe ja ku më në fund Shqipëria do të bëhej pjesë e revolucionit botëror.
Një prej anëtarëve, Qemal Stafa, e mori mjaft seriozisht këtë qëndrim, duke përfituar bursë studimi në Itali e duke publikuar hartime në Gazetën Fashizmi (që publikohej në Shqipëri) ku Shteti shqiptar i përpara luftës përshkruhet si shtypës, e Italia si pranvera që solli lirinë.
Nëse do të kishte jetuar më gjatë, do të ishte përfshirë në luftën për pushtet me Enver Hoxhën (me rezultat të njëjtë, por kujtesë të ndryshme), por vdiq më 5 maj - pikërisht në datëlindjen e Marksit, e kuptohet simbolika për të kuqtë, ka vlerën e vet.
The female school of Korça in 1933 (Albania).
The female school of Korça in 1933 (Albania). ///
Normalja e Korçes ne vitin 1933 (Shqiperi).
"Shqiperia dhe Shqiptaret: artikuj dhe letra te seleksionuara te viteve 1903-1944" nga M. Edith Durham
"Shqiperia dhe Shqiptaret: artikuj dhe letra te seleksionuara te viteve 1903-1944" nga M. Edith Durham
("Albania and the Albanians: selected articles and letters 1903-1944" - By M. Edith Durham.)
"Rrefimi i vertete i luftes se Shqiptareve per edukim dhe zhvillim eshte nje nga me historite me te mrekullueshme te edukimit, dhe meriton te vihet ne dukje ne detaje se ne kemi vend per ketu. Qeveria turke mesoi nga nje eksperience e hidhur ne rezultatin duke lejuar shkolla nacionale per greket, bullgaret dhe serbet beri qe ata te ishin qendrat e prapagandes politike, te cilat u mbeshteten nga financimet dhe mesueset te siguruar nga Fuqite e tjera te medhaja. Dhe rebelimi dhe pamvarsia e grekve, bullgarve dhe serbve pasoi. Sulltani vendosi qe jo dicka e tille mund te ndodhte me Shqiperine. Gjuha Shqipe u ndalua; botimi dhe mesimi i saj u be i denueshem me kushte te renda burgimi. Ne qofte se nje femije shqiptar duhet te mesonte te lexonte, ai apo ajo duhet qe ne fillim te mesonin nje gjuhe te huaj, dhe ne kete rast femija ishte klasifikuar qe i përkiste atij nacionaliteti te shkolles se zgjedhur. Nga ky fakt gjeta qe shkaktonte nje zemërim te thelle.
“Kur une isha djale i vogel”, thoshte nje shqiptar mysliman, “Une u dergova ne shkolle ne Kostandinopol. Ata me thoshin qe une isha Turk; Une thashe qe une jam Shqiptar. Une nuk mund te thosha qe isha turk. Atehere ata fillonin te ktheheshin mua dhe te me quanin qen. Une i kam urryer ata qe atehere.” “Une i urrej, urrej greket,” tha nje grua Korcare. “Kur isha femije, qeveria nuk lejonte asnjë shkolle Shqipe. Prinderit e mi donin qe une te mesoja, keshtu qe vajta tek nje shkolle greke. Atje ishin mesues grek. Ata na thoshin cdo dite mua dhe shokeve te mi se ne ishin grek. Ishte nje genjeshter. Ne nuk dinim nje fjale deri sa shkuam ne shkolle. Ata na thoshin se Krishti ishte grek, dhe ishte e pavlefshme per ne te faleshim ne Shqip sepse Ai nuk na kuptonte. Tani ata pretendojne se ne jemi grek! Une asnjehere nuk do ta njollos gjuhen time me gjuhen e tyre te ndyre. As femijet e mi ta mesojne. Une e urrej, urrej, urrej ate.”
Te njejten, femijet qe shkonin ne shkollat sllave jane denacioalizuar, mundësisht. Une kisha formuar ne udhëtimet e mëparshme nje opinion te favorizuar per disa Malazes, por me vone gjeta qe ata nuk ishin sllav aspak, por Shqiptare."
("Albania and the Albanians: selected articles and letters 1903-1944" - By M. Edith Durham.)
"Rrefimi i vertete i luftes se Shqiptareve per edukim dhe zhvillim eshte nje nga me historite me te mrekullueshme te edukimit, dhe meriton te vihet ne dukje ne detaje se ne kemi vend per ketu. Qeveria turke mesoi nga nje eksperience e hidhur ne rezultatin duke lejuar shkolla nacionale per greket, bullgaret dhe serbet beri qe ata te ishin qendrat e prapagandes politike, te cilat u mbeshteten nga financimet dhe mesueset te siguruar nga Fuqite e tjera te medhaja. Dhe rebelimi dhe pamvarsia e grekve, bullgarve dhe serbve pasoi. Sulltani vendosi qe jo dicka e tille mund te ndodhte me Shqiperine. Gjuha Shqipe u ndalua; botimi dhe mesimi i saj u be i denueshem me kushte te renda burgimi. Ne qofte se nje femije shqiptar duhet te mesonte te lexonte, ai apo ajo duhet qe ne fillim te mesonin nje gjuhe te huaj, dhe ne kete rast femija ishte klasifikuar qe i përkiste atij nacionaliteti te shkolles se zgjedhur. Nga ky fakt gjeta qe shkaktonte nje zemërim te thelle.
“Kur une isha djale i vogel”, thoshte nje shqiptar mysliman, “Une u dergova ne shkolle ne Kostandinopol. Ata me thoshin qe une isha Turk; Une thashe qe une jam Shqiptar. Une nuk mund te thosha qe isha turk. Atehere ata fillonin te ktheheshin mua dhe te me quanin qen. Une i kam urryer ata qe atehere.” “Une i urrej, urrej greket,” tha nje grua Korcare. “Kur isha femije, qeveria nuk lejonte asnjë shkolle Shqipe. Prinderit e mi donin qe une te mesoja, keshtu qe vajta tek nje shkolle greke. Atje ishin mesues grek. Ata na thoshin cdo dite mua dhe shokeve te mi se ne ishin grek. Ishte nje genjeshter. Ne nuk dinim nje fjale deri sa shkuam ne shkolle. Ata na thoshin se Krishti ishte grek, dhe ishte e pavlefshme per ne te faleshim ne Shqip sepse Ai nuk na kuptonte. Tani ata pretendojne se ne jemi grek! Une asnjehere nuk do ta njollos gjuhen time me gjuhen e tyre te ndyre. As femijet e mi ta mesojne. Une e urrej, urrej, urrej ate.”
Te njejten, femijet qe shkonin ne shkollat sllave jane denacioalizuar, mundësisht. Une kisha formuar ne udhëtimet e mëparshme nje opinion te favorizuar per disa Malazes, por me vone gjeta qe ata nuk ishin sllav aspak, por Shqiptare."
In the photo albanian musician and singer Shyqyrie Bajraktari in the 30s. Picture by Gegë Marubi.
In the photo albanian musician and singer Shyqyrie Bajraktari in the 30s. Picture by Gegë Marubi. ///
Në foto kengetarja dhe muzikantja Shyqyrie Bajraktari, rreth viteve '30. Foto nga Gegë Marubi.
Two men with albanian national clothing (circa 1908).
Two men with albanian national clothing (circa 1908) Photography: Manaki Brothers. ///
Dy burra me veshje kombëtare shqiptare (rreth vitit 1908) Fotografi: Manaki Brothers.
An injured Albanian man and a Dutch sailor. First World War, 1914.
An injured Albanian man and a Dutch sailor. First World War, 1914.
source: Memory of the Netherlands
http://www.geheugenvannederland.nl/en/geheugen/view/oorlogen%20burgeroorlogen%20landmacht%20marine%20slachtoffers%20gewonde%20malinees%20ondersteund%20matroos%20albani?query=albanie&page=2&maxperpage=36&coll=ngvn&identifier=SFA03%3ASFA022823591 ///
Një burrë shqiptar i lënduar dhe një marinar hollandez. Lufta e Parë Botërore, 1914.
"Albanais en grand costume" - by Canquoin, c.1850.
"Albanais en grand costume" - by Canquoin, c.1850. source: Brown University http://library.brown.edu/cds/catalog/catalog.php… ///
"Shqiptar me kostum" realizuar nga Canquoin rreth vitit 1850.
burimi: Brown University.
Episode of war between Albanians and Turkish soldiers in a village in Kosovo
Episode of war between Albanians and Turkish soldiers in a village in
Kosovo. realized by: Achille BELTRAME. source: Domenica del
Corriere, 1903, Italy. ///
Episodi i luftës midis shqiptarëve dhe ushtarëve turq në një fshat në Kosovë. Realizuar nga: Achille BELTRAME. Burimi: Domenica del Corriere, 1903, Itali.
Episodi i luftës midis shqiptarëve dhe ushtarëve turq në një fshat në Kosovë. Realizuar nga: Achille BELTRAME. Burimi: Domenica del Corriere, 1903, Itali.
A cemetery in Milot (northwestern Albania). Photo by: Giuseppe Massani, 1940
A cemetery in Milot (northwestern Albania). Photo by: Giuseppe Massani, 1940. ///
Një varrezë në Milot. Foto nga: Giuseppe Massani, 1940
Giuseppe Bottai (1895 – 1959) , in Scutari, Albania, 11.04.1941.
Giuseppe Bottai (1895 – 1959) , in Scutari, Albania, 11.04.1941. He was an Italian politician and governor of Rome, Governor of Addis Ababa, Minister of Corporations and Minister of National Education. Source: http://
Giuseppe Bottai (1895 - 1959) në Shkodër më 11.04.1941 me një malsor. Ai ishte politikan italian, Guvernator i Romës, Guvernatori i Adis Abeba, Ministër e korporatave dhe Ministër Kombëtar i Arsimit.
Giuseppe
Bottai (1895 – 1959) in Scutari, Albania, 11.04.1941. In the photo
Bottai (left) with the medical officer Aldo Barchiesi (right) wearing
the white pileus of northern Albania. http://
Giuseppe Bottai (1895 - 1959) në Shkodër më 11.04.1941 me mjekun Aldo Barchiesi me plis në kokë. Ai ishte një politikan italian dhe ishte guvernator i Romës, Guvernatori i Adis Abeba, Ministër e korporatave dhe Ministër Kombëtar i Arsimit.
Giuseppe Bottai (1895 - 1959) në Shkodër më 11.04.1941 me mjekun Aldo Barchiesi me plis në kokë. Ai ishte një politikan italian dhe ishte guvernator i Romës, Guvernatori i Adis Abeba, Ministër e korporatave dhe Ministër Kombëtar i Arsimit.
A young boy from Rugova region in 01.01.1900 (Kosovo).
A young boy from Rugova region in 01.01.1900 (Kosovo).
http://www.gettyimages.it/
Një djalë i ri nga rajoni i Rugovës në 1 Janar 1900 (Kosovë).
Albanian little boy in traditional clothing (early XX-th century, prob. 20s).
Albanian little boy in traditional clothing (early XX-th century, prob. 20s). ///
Djal i vogël shqiptar në veshje tradicionale. Në fillim të shekullit XX, ndofta vitet '20-te.
Anti-Communist Poster, 1944.
Anti-Communist Poster, 1944 (Source: "Propaganda of War", Published by Oshtima, Tirana, 2014). ///
Poster antikomunist, 1944 (Burimi: "Propaganda e Luftës", Botimet Oshtima, Tiranë, 2014).
[Per kujtese majtisto-liberalve shqiptare meqe jemi ne fazen e ripjelljes se Jugosllavise se re dhe te nje dashurie hegjemoniste sllave ekonomike (e si rrjedhoje edhe politike)…]
"Imperium" i autorit polak Ryszard Kapuściński.
"Shkatërrimet më të mëdha - thotë Mamedovi - komunizmi i bëri në
ndërgjegjen e njerëzve. Njerëzit nuk duan të punojnë shumë e të jetojnë
mirë. Duan të punojnë keq e të jetojnë po keq. Kjo është e gjithë e
vërteta.
Marrim universitetet. Katër vjet materializëm dialektik, katër vjet historia e partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, katër vite të tjera thellimi në komunizëm shkencor - dhe e gjitha kjo rezultoi në një gënjeshtër të madhe!
Pas 73 vjet bolshevizëm njerëzit nuk dinë ç'është liria e mendimit, e në vend të saj venë lirinë e veprimit. Dhe kjo liri veprimi tek ne do të thotë liri të vrasësh. Kjo është e gjithë pierestrojka, gjithë mendimi i ri.
Por si u ndërtua komunizmi? Komunizmin e ndërtoi Stalini me ndihmën e miliona fëmijëve jetimë, të uritur, këmbëzbathur që endeshin rrugëve të Rusisë. Vidhnin ç'të mundnin. Stalini i mbylli nëpër konvikte. Atje mësuan urrejtjen, kur u rritën u veshën me uniformat e Komisariatit të Popullit për Çështjet e Brendshme, që e mbante popullin nën një frikë shtazarake. Urdhëro, të lutem shumë. Ja ku e ke komunizmin."
Marrim universitetet. Katër vjet materializëm dialektik, katër vjet historia e partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, katër vite të tjera thellimi në komunizëm shkencor - dhe e gjitha kjo rezultoi në një gënjeshtër të madhe!
Pas 73 vjet bolshevizëm njerëzit nuk dinë ç'është liria e mendimit, e në vend të saj venë lirinë e veprimit. Dhe kjo liri veprimi tek ne do të thotë liri të vrasësh. Kjo është e gjithë pierestrojka, gjithë mendimi i ri.
Por si u ndërtua komunizmi? Komunizmin e ndërtoi Stalini me ndihmën e miliona fëmijëve jetimë, të uritur, këmbëzbathur që endeshin rrugëve të Rusisë. Vidhnin ç'të mundnin. Stalini i mbylli nëpër konvikte. Atje mësuan urrejtjen, kur u rritën u veshën me uniformat e Komisariatit të Popullit për Çështjet e Brendshme, që e mbante popullin nën një frikë shtazarake. Urdhëro, të lutem shumë. Ja ku e ke komunizmin."
Roli i të Majtës në Fenomenet Emigruese.
Roli i të Majtës në Fenomenet Emigruese.
[Publikuar në: Nutrika, nr. 2, shkurt 2017, f. 16-17.]
Sigurisht që hetimi i arsyeve të politikave mbi emigracionin, që ndjek e majta në Perëndim, shfaqet i vështirë, ose më mirë shfaqet i vështirë sa kohë përpiqesh të qëndrosh në rrafshin e të natyrshmes. Kur themi “të natyrshmes”, kemi parasysh dhe gjërat më të nënkuptuara, të nënkuptuara pikërisht për shkak të vlerës së tyre të pandryshueshme dhe instiktive, siç mund të jetë edhe dera me të cilën gjithmonë është dhe do të vazhdojë të jetë i pajisur çdo apartament. Derë që në vetvete, si do të vinte në dukje antropologia italiane Ida Magli, shënon një kufi, një kufi ndarës dhe mbrojtës i cili nuk mund të kalohet pa lejen e të zotit të shtëpisë.
Por, nëse rrëshqasim nga e natyrshmja te abstraktja, te përpunimi mbi përpunimet pseudointelektuale çështja fillon të marrë formë. Të majtët kanë nevojë për refugjatët, kanë nevojë për të vazhduar të jenë të majtë. Një nga shtyllat e mendimit të majtë ka rënë, madje filloi të binte që kur i ati ishte gjallë; punëtorët nuk janë më të pistët e Zolas (dhe për të qenë të saktë nuk ishin as ato fytyrat e qeshura dhe krenare të njëqind lekëshit shqiptar). Në një proces psikologjik, të ngjashëm me atë të përshkruar nga Malaparte kur të rinj të fillimit të viteve ’40 për t’u ndjerë (më) komunistë i jepeshin homoseksualizmit, të majtët kanë nevojë për punëtorë të varfër për t’u ndjerë më të majtë. Aq e vërtetë është sa mund të vihet re pa sforcim artificialiteti me të cilin, në Shqipëri dhe në pjesë të tjera të Evropës, fraksione të majta përpiqen t’i bashkëngjiten betejave të veçanta të ndonjë kategorie të caktuar punëtorësh. “Artificialitet” që shkakton një zhvendosje të vëmendjes nga objekti fillestar, denatyralizon dhe në fund të fundit dëmton dhe subjektin e interesuar në vetën e parë. Ky është një proces psikologjik, por ka dhe një anë tjetër, shumë më të prekshme: të majtët kanë nevojë për vota. Një ndërthurje faktorësh kanë sjellë që e majta radikale – për të përdorur një shprehje të rëndomtë – dhe ajo me prejardhje radikale të humbasin pjesë të rëndësishme, nga pikëpamja e numrave, të elektoratit të tyre. Të atij elektorati të vendosur, militant dhe jo rrallëherë depozitë e metodave të tyre të jashtëligjshme (ose klasike, sipas pikëpamjeve).
Kjo rënie e pandalshme e elektoratit duhej ndalur dhe refugjatët dukeshin e vetmja kategori në gjendje të plotësonte modelin tipik (padyshim dhe kutitë e votimit). Në pamje të parë mbështetja ndaj emigracionit masiv, do të mund të shfaqej si “tradhti ndaj proletariatit ekzistues”, pasi më shumë krahë pune do të thotë dhe ulje të pagës dhe rrjedhimisht humbje të vendeve të punës. Por, në shkallë përfundimtare, kjo spirale varfërimi e shtresave të mesme dhe të ulëta vendase, sipas modelit historik, do të shkonte në përfitim të së majtës.
Në këtë pikë nuk mund të mos merret në konsideratë edhe një element i tretë, doktrine dhe themelor për ideologjinë komuniste. Marksizmi ka në bazë shkatërrimin e strukturave sociale dhe identitetit ekzistues, identitet që përbën dhe arsyen e ekzistencës së strukturave, dhe rikrijimin e tyre, në një proces të vazhdueshëm që Bukovskij do e quante të inxhinierisë njerëzore. Pas sulmit ndaj strukturave, si familja dhe kombi dhe formave klasike të mendimit i është, drejtuar bazës së identitetit, përkatësisë etnike dhe racore, duke u kthyer në flamurtaren e martesave të përziera dhe në përgjithësi të raporteve të përziera (qoftë dhe atyre të pavullnetshme), që gjithmonë e më shumë paraqiten si shkalla më e lartë e emancipimit. Zhvendosim vëmendjen në Shqipëri:përpjekja për të analizuar gjendjen has kundërshtimin e cekët se kushtet tona, politike dhe ekonomike janë të ndryshme nga ato të Perëndimit. Pjesërisht e vërtetë. Themi pjesërisht pasi në qëndrimet e të majtës shtohet një element, që është kthyer në dominuesin e politikës shqiptare: legjitimimi i jashtëm. Çdo parti në përpjeke për të justifikuar marrjen apo mbajtjen e drejtimit të qeverisë, ka përdorur si një nga elementët kyç të formimit të mjedisit të përshtatshëm mbështetjen e “partnerëve tanë strategjikë”. Mbështetje që arrihet, mes të tjerave, dhe duke ndjekur me zell vija të përgjithshme politike. Kjo u pa qartë në fillimet e të ashtuquajturës krizë të refugjatëve, kur Gjermania po luante me politikën e dyerve të hapura. Qeveria e majtë shqiptare u nxitua të vinte në jetë një fushatë propaganduese në shtyp dhe një varg masash të prekshme për pritjen e “refugjatëve”. E gjitha përfundoi me ngjyrime tragjikomike, ku “e dërguara jonë në Korçë”, pasi kaloi ditë duke përshkruar nevojën e mikpritjes dhe masat e marra nga qeveria, përfundoi me tone vetëfshikëlluese pse “refugjatët” nuk po ja varnin Shqipërisë. E gjora kaloi ditë të tëra në kodrinë duke parë me dëshpërim mënjanimin e kufirit shqiptar nga e ashtuquajtura rrugë Ballkanike. Kjo ishte ana komike, ana tragjike qëndron në faktin që mjetet, ambientet dhe energjitë që qeveria parashikonte të vinte në dispozicion të “refugjatë” as nuk u shkuan ndërmend të përdoreshin për të përballuar ditët e ftohta të dimrit 2017. Të gatshmit për të përshtatur repartet ushtarake për të huajt, kaluan dimrin duke numëruar shqiptarët e vdekur nga të ftohtët.
Në këtë pikë duhet vënë në dukje që nëse në brezin më të vjetër të së majtës mbizotëron mentaliteti servil dhe reminishenca internacionaliste më të, rinjtë shfaqin një zhvillim ideologjik tipik të marksizmit kulturor, çka në të ardhmen do të sjellë qëndrime që shkojnë përtej nevojës së “legjitimimit”. Sa i përket anës ekonomike, paçka krizës, falë politikave qeveritare, në vitet e fundit numri i punëtorëve të huaj vetëm është rritur. Nuk flasim për të specializuarit, por për krahun e thjeshtë të punës, atë që po zëvendëson punëtorin e pa specializuar shqiptar, duke filluar nga kinezët e minierave, turqit e ndërtimeve dhe deri te qindra kolumbianët e TAP-it. Pra, disa mijëra të huaj që provojnë se niveli i ulët ekonomik nuk shërben si barrikadë ndaj vërshimeve të huaja. Vërshime që do të jenë gjithmonë e më të rëndësishme duke parë shpërthimet demografike që janë të afta të kryejnë vende të caktuara. Në atë situatë, Shqipëria jo vetëm që do të përfaqësonte një vend me paga të kënaqshme për miliona e miliona njerëz por, në fund të fundit, dhe një hapësirë jetësore, për ata. Në këtë drejtim nuk mund të mos bëjnë përshtypje propozimet për një të ashtuquajtur “shtetësi të përkohshme shqiptare” apo për kthimin e vendit në njëfarë porti të lirë në kuadër të “korridoreve humanitare”.
Si përfundim mund të themi se niveli ekonomik, hapësira gjeografike dhe mbi të gjitha politikat dhe nevojat e të majtës krijojnë parakushtet e mundësisë që Shqipëria të rrezikojë të përballet me fenomene të ngjashme dhe të krahasueshme me ato në Perëndim ku nata e Vitit të Ri në Këln përfaqëson shembullin më tipik, por për fat të keq, jo më të dhimbshmin.
[Publikuar në: Nutrika, nr. 2, shkurt 2017, f. 16-17.]
Sigurisht që hetimi i arsyeve të politikave mbi emigracionin, që ndjek e majta në Perëndim, shfaqet i vështirë, ose më mirë shfaqet i vështirë sa kohë përpiqesh të qëndrosh në rrafshin e të natyrshmes. Kur themi “të natyrshmes”, kemi parasysh dhe gjërat më të nënkuptuara, të nënkuptuara pikërisht për shkak të vlerës së tyre të pandryshueshme dhe instiktive, siç mund të jetë edhe dera me të cilën gjithmonë është dhe do të vazhdojë të jetë i pajisur çdo apartament. Derë që në vetvete, si do të vinte në dukje antropologia italiane Ida Magli, shënon një kufi, një kufi ndarës dhe mbrojtës i cili nuk mund të kalohet pa lejen e të zotit të shtëpisë.
Por, nëse rrëshqasim nga e natyrshmja te abstraktja, te përpunimi mbi përpunimet pseudointelektuale çështja fillon të marrë formë. Të majtët kanë nevojë për refugjatët, kanë nevojë për të vazhduar të jenë të majtë. Një nga shtyllat e mendimit të majtë ka rënë, madje filloi të binte që kur i ati ishte gjallë; punëtorët nuk janë më të pistët e Zolas (dhe për të qenë të saktë nuk ishin as ato fytyrat e qeshura dhe krenare të njëqind lekëshit shqiptar). Në një proces psikologjik, të ngjashëm me atë të përshkruar nga Malaparte kur të rinj të fillimit të viteve ’40 për t’u ndjerë (më) komunistë i jepeshin homoseksualizmit, të majtët kanë nevojë për punëtorë të varfër për t’u ndjerë më të majtë. Aq e vërtetë është sa mund të vihet re pa sforcim artificialiteti me të cilin, në Shqipëri dhe në pjesë të tjera të Evropës, fraksione të majta përpiqen t’i bashkëngjiten betejave të veçanta të ndonjë kategorie të caktuar punëtorësh. “Artificialitet” që shkakton një zhvendosje të vëmendjes nga objekti fillestar, denatyralizon dhe në fund të fundit dëmton dhe subjektin e interesuar në vetën e parë. Ky është një proces psikologjik, por ka dhe një anë tjetër, shumë më të prekshme: të majtët kanë nevojë për vota. Një ndërthurje faktorësh kanë sjellë që e majta radikale – për të përdorur një shprehje të rëndomtë – dhe ajo me prejardhje radikale të humbasin pjesë të rëndësishme, nga pikëpamja e numrave, të elektoratit të tyre. Të atij elektorati të vendosur, militant dhe jo rrallëherë depozitë e metodave të tyre të jashtëligjshme (ose klasike, sipas pikëpamjeve).
Kjo rënie e pandalshme e elektoratit duhej ndalur dhe refugjatët dukeshin e vetmja kategori në gjendje të plotësonte modelin tipik (padyshim dhe kutitë e votimit). Në pamje të parë mbështetja ndaj emigracionit masiv, do të mund të shfaqej si “tradhti ndaj proletariatit ekzistues”, pasi më shumë krahë pune do të thotë dhe ulje të pagës dhe rrjedhimisht humbje të vendeve të punës. Por, në shkallë përfundimtare, kjo spirale varfërimi e shtresave të mesme dhe të ulëta vendase, sipas modelit historik, do të shkonte në përfitim të së majtës.
Në këtë pikë nuk mund të mos merret në konsideratë edhe një element i tretë, doktrine dhe themelor për ideologjinë komuniste. Marksizmi ka në bazë shkatërrimin e strukturave sociale dhe identitetit ekzistues, identitet që përbën dhe arsyen e ekzistencës së strukturave, dhe rikrijimin e tyre, në një proces të vazhdueshëm që Bukovskij do e quante të inxhinierisë njerëzore. Pas sulmit ndaj strukturave, si familja dhe kombi dhe formave klasike të mendimit i është, drejtuar bazës së identitetit, përkatësisë etnike dhe racore, duke u kthyer në flamurtaren e martesave të përziera dhe në përgjithësi të raporteve të përziera (qoftë dhe atyre të pavullnetshme), që gjithmonë e më shumë paraqiten si shkalla më e lartë e emancipimit. Zhvendosim vëmendjen në Shqipëri:përpjekja për të analizuar gjendjen has kundërshtimin e cekët se kushtet tona, politike dhe ekonomike janë të ndryshme nga ato të Perëndimit. Pjesërisht e vërtetë. Themi pjesërisht pasi në qëndrimet e të majtës shtohet një element, që është kthyer në dominuesin e politikës shqiptare: legjitimimi i jashtëm. Çdo parti në përpjeke për të justifikuar marrjen apo mbajtjen e drejtimit të qeverisë, ka përdorur si një nga elementët kyç të formimit të mjedisit të përshtatshëm mbështetjen e “partnerëve tanë strategjikë”. Mbështetje që arrihet, mes të tjerave, dhe duke ndjekur me zell vija të përgjithshme politike. Kjo u pa qartë në fillimet e të ashtuquajturës krizë të refugjatëve, kur Gjermania po luante me politikën e dyerve të hapura. Qeveria e majtë shqiptare u nxitua të vinte në jetë një fushatë propaganduese në shtyp dhe një varg masash të prekshme për pritjen e “refugjatëve”. E gjitha përfundoi me ngjyrime tragjikomike, ku “e dërguara jonë në Korçë”, pasi kaloi ditë duke përshkruar nevojën e mikpritjes dhe masat e marra nga qeveria, përfundoi me tone vetëfshikëlluese pse “refugjatët” nuk po ja varnin Shqipërisë. E gjora kaloi ditë të tëra në kodrinë duke parë me dëshpërim mënjanimin e kufirit shqiptar nga e ashtuquajtura rrugë Ballkanike. Kjo ishte ana komike, ana tragjike qëndron në faktin që mjetet, ambientet dhe energjitë që qeveria parashikonte të vinte në dispozicion të “refugjatë” as nuk u shkuan ndërmend të përdoreshin për të përballuar ditët e ftohta të dimrit 2017. Të gatshmit për të përshtatur repartet ushtarake për të huajt, kaluan dimrin duke numëruar shqiptarët e vdekur nga të ftohtët.
Në këtë pikë duhet vënë në dukje që nëse në brezin më të vjetër të së majtës mbizotëron mentaliteti servil dhe reminishenca internacionaliste më të, rinjtë shfaqin një zhvillim ideologjik tipik të marksizmit kulturor, çka në të ardhmen do të sjellë qëndrime që shkojnë përtej nevojës së “legjitimimit”. Sa i përket anës ekonomike, paçka krizës, falë politikave qeveritare, në vitet e fundit numri i punëtorëve të huaj vetëm është rritur. Nuk flasim për të specializuarit, por për krahun e thjeshtë të punës, atë që po zëvendëson punëtorin e pa specializuar shqiptar, duke filluar nga kinezët e minierave, turqit e ndërtimeve dhe deri te qindra kolumbianët e TAP-it. Pra, disa mijëra të huaj që provojnë se niveli i ulët ekonomik nuk shërben si barrikadë ndaj vërshimeve të huaja. Vërshime që do të jenë gjithmonë e më të rëndësishme duke parë shpërthimet demografike që janë të afta të kryejnë vende të caktuara. Në atë situatë, Shqipëria jo vetëm që do të përfaqësonte një vend me paga të kënaqshme për miliona e miliona njerëz por, në fund të fundit, dhe një hapësirë jetësore, për ata. Në këtë drejtim nuk mund të mos bëjnë përshtypje propozimet për një të ashtuquajtur “shtetësi të përkohshme shqiptare” apo për kthimin e vendit në njëfarë porti të lirë në kuadër të “korridoreve humanitare”.
Si përfundim mund të themi se niveli ekonomik, hapësira gjeografike dhe mbi të gjitha politikat dhe nevojat e të majtës krijojnë parakushtet e mundësisë që Shqipëria të rrezikojë të përballet me fenomene të ngjashme dhe të krahasueshme me ato në Perëndim ku nata e Vitit të Ri në Këln përfaqëson shembullin më tipik, por për fat të keq, jo më të dhimbshmin.
Photo of Prek Cali realized by french ethnographer Jacqueline Benezech in 1938.
Photo of Prek Cali realized by french ethnographer Jacqueline Benezech in 1938. He was the flag-bearer of Vermosh, part of the Kelmendi tribe of northern Albania and was killed by the communists in 1945 ///
Foto e Prek Calit realizuar nga etnografja franceze Jacqueline Benezech në vitin 1938. Ai ishte prijës fisnor me mjaft ndikim në Vermosh, pjesë e fisit Kelmendi të Shqipërisë së veriut dhe u vra nga komunistët në vitin 1945.
HISTORIA MAGISTRA VITAE
Photo of the first bicycle in Shkodra, 1897 Studio: Marubi.
Photo of the first bicycle in Shkodra, 1897 Studio: Marubi. ///
Fotografi e biçikletave të para në Shkodër, viti 1897. Studio: Marubi.
Postmodernism and Cultural Marxism | Jordan B Peterson.
Marxism morphed into post modernism, religion is also morphing - reinventing and renaming themselves to hide the same nihilistic spiritual dogmas, adopting different words, and symbols to hide their identity: Divide and Control.
Slander nature as an external, objective, source of order, imposing a limit on how to divide and how to categorize: convert all to theory, to ideas and ideals, of equal significance and validity.
Greek constitution in 1821.
Is clearly seen in what basis the Greek state was formed, thus clearly stating that the modern greeks had no need to speak in Greek or to have Greek blood, but it was enough to belong to the Christian Orthodox religion. This globalizing assimilation policy made possible the absorption of many other ethnic groups like the Albanians (known as Arvanitas), the Slavs (Bulgarians, Romanians, Hungarians, Serbs, Bosniaks, Croats, Russians, Ukrainians, Georgians ecc), the Turks (Altai, Azerbaijanis, Balkars, Bashkirs, Chuvashes, Crimean Karaites, Gagauz, Karachays, Karakalpaks, Kazakhs, Khakas, Krymchaks, Kyrgyz people, Nogais, Qashqai, Tatars, Turkmens, Tuvans, Uyghurs, Uzbeks, and Yakuts), the Arabs, the Armenians, the Jews, the Gypsies and all those people of different ethnicities who lived in Greece at that time during the Ottoman Empire.Even the first President of Greece, George Konduriottes (1828-1833) is not noted in any moden text because of Greek political sensitivity about his Albainian identity as reported by George Finlay, in his book “History of the Greek Revolution” Published by W. Blackwood and sons in 1861… ///
Kushtetuta greke në 1821. Shihet se në çfarë baze u formua shteti modern grek ku në mënyrë të qartë deklarohet se grekët moderne nuk kishin nevojë të flisnin në gjuhën greke ose të kishin gjak grek, por ishte e mjaftueshme që ti përkisnin fesë së krishterë ortodokse. Kjo politikë asimilimi globalizuese bëri të mundur thithjen e shumë grupeve të tjera etnike si shqiptarët (të njohur si Arvanitas), sllavët (bullgarët, rumunët, serbët, boshnjakët, kroatët, rusët, ukrainasit, gjeorgjianët etj), turqit (Altai, Azerbaijanis, Balkars, Bashkirs, Chuvashes, Crimean Karaites, Gagauz, Karachays, Karakalpaks, Kazakhs, Khakas, Krymchaks, Kyrgyz people, Nogais, Qashqai, Tatars, Turkmens, Tuvans, Uyghurs, Uzbeks, Yakuts), Hebrenjtë, Harixhinjtë dhe të gjithë ata njerëz të etnive të ndryshme që jetonin në Greqi në atë kohë gjatë Perandorisë Osmane.
Madje edhe Presidenti i parë i Greqisë, George Konduriottes (1828-1833) nuk shënohet në asnjë tekst moden për shkak të ndjeshmërisë politike greke rreth identitetit të tij Shqiptar, siç raportohet nga George Finlay, në librin e tij “Historia e Revolucionit Grek” (“History of the Greek Revolution” ) Botuar nga W. Blackwood and sons, në vitin 1861.
Bëhu Fresh!
Bëhu Fresh!
[publikuar në: Nutrika Nr 2, Tiranë, shkurt 2017, f. 1-2.]
Nëse do të duhej të të jepja këshilla, si më i vogël që je, do të të jepja vetëm një: anëtarësohu në FRESSH!
Anëtarësimi është gjëja më e lehtë, të mjafton të mendosh ndryshe, si gjithë të tjerët, të duhen dhe ca këmisha e buzëqeshje të duhura, sidomos këto të fundit; si çdo aspirant kandidat duhet të dish, dhe sigurisht që di, se buzët e varura nuk dalin mirë në televizor, madje më keq, japin përshtypjen që po mendon se gjërat nuk shkojnë mirë. Nëse do të shfaqesh se mendon, por gjëra të thella e jo shqetësuese, atëherë thjesht të duhen një palë syze, nga ato të mëdhatë, janë në modë tani, kuptohet pa numër, qetësuese i quajnë, dhe menjëherë të gjithë kuptojnë që ti kalon orë e orë të tëra përpara kompjuterit duke studiuar.
Dhe karriera nuk është e vështirë, mund të arrish të bëhesh kryetar. Për këtë të duhet pak impenjim, të kuptohemi, për hir të zotit asgjë e vështirë – me që ra fjala, tani të kuqtë i kanë mirë punët me zotin, pagëzohen, pagëzojnë, martohen në kishë, bëjnë syneti; është mirë, kupton, mbaje mend. Duhet të mësosh vetëm pak folklor komunist; gjëra interneti, nja dy këngë të De Gregorit apo Manu Çaos (thjesht titujt, ë!, se asnjë s’ka pse ngarkohet shumë), të duhen dhe nja dy citime të Çe Gevarës ose të Gramshit; edhe këtu nuk ka nevojë të ngarkohesh, ca meme fejsbuku dhe je në rregull. Kuptohet, duhet të dish ndarjen e së mirës nga e keqja; këtu të ndihmoj unë: “Çe Gevara ishte një i ri idealist, i pëlqente motori, udhëtimet dhe liria”, kaq mo!
Se për pak harrova, që të bëhesh udhëheqës, duhet të dalësh përpara një jurie. Skemën e ke të qartë: katër veta, një skenë, një mikrofon, një pulsant... dhe ti vlen. Është e qartë, përpara jurisë duhet të flasësh, mos u shqetëso, sa më shumë skema boshe të ngresh dhe fjalë të huaja të përdorësh aq më mirë është, shiko po ngece mos e vra mendjen, fol sa shtypëse, e prapambetur dhe patriakale është shoqëria shqiptare dhe je në rregull. Ki parasysh që nuk kanë rëndësi realiteti apo realizueshmëria e gjërave që thua – po ti! – etërit themelues morën në qafë gjysmën e botës me kopaçet që këpusnin; ti në një konkurs bukurie je. E di, do më thuash që je i turpshëm; edhe!, jetojmë në kohë relative, jetojmë në kohë ku defekti dhe padija janë virtyt. Kije parasysh, kjo është pika jote e fortë, pasi ti ke mendimin tënd.
Nëse kjo skemë të duket e vështirë, mendo për kohët e vjetra, kur duhet të takoheshe dhe bindje qindra njerëz, të flisje përpara njëmijë të tjerëve që të kundërshtonin, kur ndonjëherë ngrihej, si i thonë sot, edhe zëri, kur duhet të shkruaje në gazetë, kur duhet të organizoje, ngrije struktura... jo or bos jo, je me fat, shoqëria e sotme nuk ju ngarkon.
Do më thuash: gjithë kjo puna sikur bie pak erë?! Edhe! Boll tani me teori konspirative. Pastaj, dëgjo, anëtarësinë nuk ta heq njeri, e aq më pak ekskursionet, edhe jashtë shtetit ë! E di ti, me autobus e gjëra. Pastaj ke kampet verore, e ke vetë parasysh, i ke sheshit: bar, gjoks e bythë; tani kjo e fundit sikur është më në modë, por ta thash jetojmë në kohëra relative e ti ke lirinë tënde.
Edhe në shkollë, mësuesit e pedagogët do të shohin me sy tjetër. Je rinia aktive, je i impenjuar, je shpresa, ke kuptuar botën dhe në fund të fundit je i yni, e për këtë nuk ka nevojë të të ngarkojnë shumë.
Nuk duhet të harrosh, madje duhet ta kujtosh çdo ditë, që më të mirat vinë me kohën. Anëtari njeh, njihet, takon, mëson dhe kështu përgatitet për vendin e punës. Nuk do rri tani të të shpjegoj si futesh në punë, e ke vetë të qartë, ndonjëherë qëllon që të shkosh në shkollë për letërsi e përfundon ekonomist, por mos harro që nuk duhet të rrimë skllevër të skemave të vjetërsuara.
Tani, për të thënë të vërtetën, këto gjëra nuk janë falas, nuk janë pa kosto. Duhet të shkosh në takime, të duartrokasësh (kemi breza të tërë duartrokitësish e ç’i ka gjetur?! Asgjë, shëndosh janë), të bësh fotografi fesjbuku, të mësosh artin e bindjes, të lajkut, sherit, rituitit, të mbysësh kritikën dhe të buzëqeshësh, të buzëqeshësh shumë pasi ti mundesh. Si e sheh, pa u ngarkuar, asgjë pa të cilën nuk ecet përpara.
E di, je i ri e mund të të vijë ndonjë gjë e çuditshme ndër mend, diçka e tipit, një ditë do të dorëzosh fëmijën tënd në të njëjtën gjendje, në të njëjtin ambient, në të njëjtën arrati nga përgjegjësitë; broçkulla idealiste!. Në fund të fundit, kur të të vijë vakti kjo puna e fëmijëve do ketë dalë fare nga moda – shokët kanë kohë që përpiqen – ose të paktën do jetë një lëmsh i atillë që as do e dish i kujt është fëmija yt e as e kujt do jetë gruaja jote – por ama një grua që kursen një milionë dollarë – shef ti ça bëhet, prandaj mos e vra. mendjen për këto gjëra.
Të them dhe të fundit fare: nuk do fresh, bëhu lërëi, ose libra – e, me këta bëhesh kryetar partie po deshe; ose ose, mund të luash dhe lojëra revolucionarësh, për pak kohë, kuptohet, por po më dëgjove bëhu fresh, buzëqesh dhe e ardhmja do të jetë e ndritur.
[publikuar në: Nutrika Nr 2, Tiranë, shkurt 2017, f. 1-2.]
Nëse do të duhej të të jepja këshilla, si më i vogël që je, do të të jepja vetëm një: anëtarësohu në FRESSH!
Anëtarësimi është gjëja më e lehtë, të mjafton të mendosh ndryshe, si gjithë të tjerët, të duhen dhe ca këmisha e buzëqeshje të duhura, sidomos këto të fundit; si çdo aspirant kandidat duhet të dish, dhe sigurisht që di, se buzët e varura nuk dalin mirë në televizor, madje më keq, japin përshtypjen që po mendon se gjërat nuk shkojnë mirë. Nëse do të shfaqesh se mendon, por gjëra të thella e jo shqetësuese, atëherë thjesht të duhen një palë syze, nga ato të mëdhatë, janë në modë tani, kuptohet pa numër, qetësuese i quajnë, dhe menjëherë të gjithë kuptojnë që ti kalon orë e orë të tëra përpara kompjuterit duke studiuar.
Dhe karriera nuk është e vështirë, mund të arrish të bëhesh kryetar. Për këtë të duhet pak impenjim, të kuptohemi, për hir të zotit asgjë e vështirë – me që ra fjala, tani të kuqtë i kanë mirë punët me zotin, pagëzohen, pagëzojnë, martohen në kishë, bëjnë syneti; është mirë, kupton, mbaje mend. Duhet të mësosh vetëm pak folklor komunist; gjëra interneti, nja dy këngë të De Gregorit apo Manu Çaos (thjesht titujt, ë!, se asnjë s’ka pse ngarkohet shumë), të duhen dhe nja dy citime të Çe Gevarës ose të Gramshit; edhe këtu nuk ka nevojë të ngarkohesh, ca meme fejsbuku dhe je në rregull. Kuptohet, duhet të dish ndarjen e së mirës nga e keqja; këtu të ndihmoj unë: “Çe Gevara ishte një i ri idealist, i pëlqente motori, udhëtimet dhe liria”, kaq mo!
Se për pak harrova, që të bëhesh udhëheqës, duhet të dalësh përpara një jurie. Skemën e ke të qartë: katër veta, një skenë, një mikrofon, një pulsant... dhe ti vlen. Është e qartë, përpara jurisë duhet të flasësh, mos u shqetëso, sa më shumë skema boshe të ngresh dhe fjalë të huaja të përdorësh aq më mirë është, shiko po ngece mos e vra mendjen, fol sa shtypëse, e prapambetur dhe patriakale është shoqëria shqiptare dhe je në rregull. Ki parasysh që nuk kanë rëndësi realiteti apo realizueshmëria e gjërave që thua – po ti! – etërit themelues morën në qafë gjysmën e botës me kopaçet që këpusnin; ti në një konkurs bukurie je. E di, do më thuash që je i turpshëm; edhe!, jetojmë në kohë relative, jetojmë në kohë ku defekti dhe padija janë virtyt. Kije parasysh, kjo është pika jote e fortë, pasi ti ke mendimin tënd.
Nëse kjo skemë të duket e vështirë, mendo për kohët e vjetra, kur duhet të takoheshe dhe bindje qindra njerëz, të flisje përpara njëmijë të tjerëve që të kundërshtonin, kur ndonjëherë ngrihej, si i thonë sot, edhe zëri, kur duhet të shkruaje në gazetë, kur duhet të organizoje, ngrije struktura... jo or bos jo, je me fat, shoqëria e sotme nuk ju ngarkon.
Do më thuash: gjithë kjo puna sikur bie pak erë?! Edhe! Boll tani me teori konspirative. Pastaj, dëgjo, anëtarësinë nuk ta heq njeri, e aq më pak ekskursionet, edhe jashtë shtetit ë! E di ti, me autobus e gjëra. Pastaj ke kampet verore, e ke vetë parasysh, i ke sheshit: bar, gjoks e bythë; tani kjo e fundit sikur është më në modë, por ta thash jetojmë në kohëra relative e ti ke lirinë tënde.
Edhe në shkollë, mësuesit e pedagogët do të shohin me sy tjetër. Je rinia aktive, je i impenjuar, je shpresa, ke kuptuar botën dhe në fund të fundit je i yni, e për këtë nuk ka nevojë të të ngarkojnë shumë.
Nuk duhet të harrosh, madje duhet ta kujtosh çdo ditë, që më të mirat vinë me kohën. Anëtari njeh, njihet, takon, mëson dhe kështu përgatitet për vendin e punës. Nuk do rri tani të të shpjegoj si futesh në punë, e ke vetë të qartë, ndonjëherë qëllon që të shkosh në shkollë për letërsi e përfundon ekonomist, por mos harro që nuk duhet të rrimë skllevër të skemave të vjetërsuara.
Tani, për të thënë të vërtetën, këto gjëra nuk janë falas, nuk janë pa kosto. Duhet të shkosh në takime, të duartrokasësh (kemi breza të tërë duartrokitësish e ç’i ka gjetur?! Asgjë, shëndosh janë), të bësh fotografi fesjbuku, të mësosh artin e bindjes, të lajkut, sherit, rituitit, të mbysësh kritikën dhe të buzëqeshësh, të buzëqeshësh shumë pasi ti mundesh. Si e sheh, pa u ngarkuar, asgjë pa të cilën nuk ecet përpara.
E di, je i ri e mund të të vijë ndonjë gjë e çuditshme ndër mend, diçka e tipit, një ditë do të dorëzosh fëmijën tënd në të njëjtën gjendje, në të njëjtin ambient, në të njëjtën arrati nga përgjegjësitë; broçkulla idealiste!. Në fund të fundit, kur të të vijë vakti kjo puna e fëmijëve do ketë dalë fare nga moda – shokët kanë kohë që përpiqen – ose të paktën do jetë një lëmsh i atillë që as do e dish i kujt është fëmija yt e as e kujt do jetë gruaja jote – por ama një grua që kursen një milionë dollarë – shef ti ça bëhet, prandaj mos e vra. mendjen për këto gjëra.
Të them dhe të fundit fare: nuk do fresh, bëhu lërëi, ose libra – e, me këta bëhesh kryetar partie po deshe; ose ose, mund të luash dhe lojëra revolucionarësh, për pak kohë, kuptohet, por po më dëgjove bëhu fresh, buzëqesh dhe e ardhmja do të jetë e ndritur.
William Shakespeare's poem dedicated to women.
For all the violence imposed on her
For all the humiliation she has suffered
For her body that you have taken advantage of
For her intelligence that you have stepped
For the ignorance which you have left her in
For the freedom you have denied her
For the mouth you shut, and for the wings you clipped
Stand Gentlemen in front of a Woman.
And this is not enough, bow every time she looks at your soul
Because she knows how to see it
Because she knows how to make it to sing
Stand, Gentlemen, whenever she caresses your hand
Every time she dries your tears, as if you
were one of her children,
and when she waits for you, even if she would like to run
Stand, and remain standing my friends,
When she enters the room singing of love
and when she hides her pain and her loneliness
while having the terrible need to be loved.
Do not try to reach out to help her
when she collapses under the weight of the world
She does not need your pity.
She needs you to sit on the ground beside her
and wait for the beat of her heart eases and
her fear disappears, and the world
continues to turn quiet.
She is the first to stand and to give a hand to pull yourself up
and bring you closer to the sky,
high in the sky, where her soul lives
and where, Gentlemen,
you will never tear off her from.
For all the humiliation she has suffered
For her body that you have taken advantage of
For her intelligence that you have stepped
For the ignorance which you have left her in
For the freedom you have denied her
For the mouth you shut, and for the wings you clipped
Stand Gentlemen in front of a Woman.
And this is not enough, bow every time she looks at your soul
Because she knows how to see it
Because she knows how to make it to sing
Stand, Gentlemen, whenever she caresses your hand
Every time she dries your tears, as if you
were one of her children,
and when she waits for you, even if she would like to run
Stand, and remain standing my friends,
When she enters the room singing of love
and when she hides her pain and her loneliness
while having the terrible need to be loved.
Do not try to reach out to help her
when she collapses under the weight of the world
She does not need your pity.
She needs you to sit on the ground beside her
and wait for the beat of her heart eases and
her fear disappears, and the world
continues to turn quiet.
She is the first to stand and to give a hand to pull yourself up
and bring you closer to the sky,
high in the sky, where her soul lives
and where, Gentlemen,
you will never tear off her from.
- William Shakespeare -
“Why We Fight: Manifesto of the European Resistance" - Guillaume Faye
Filia = Dashuri Vëllazërore
[Në veprën “Nicomachean Ethics” të Aristotelit, termi “Philia” zakonisht përkthehet si "miqësi" ose “dashuri”.]
Koncepti aristotelian nënkupton 'miqësi' etno-kulturore, konsensus midis anëtarëve të të njëjtit Qytet [nënkupto: shteti dhe kombi].
Për Aristotelin, demokracia është e mundur vetëm brenda grupeve etnike homogjene, ndërkohë që despotët gjithmonë kanë mbretëruar mbi shoqëritë e fragmentuara.
Një shoqëri multietnike është domosdoshmërisht antidemokratike dhe kaotike, sepse mungon FILIA, kjo vëllazëri e thellë, e mishit dhe e gjakut të qytetarëve. Tiranët dhe despotët perçajnë dhe sundojnë, ata duan që Qyteti [nënkupto: shteti dhe kombi] të perçahet nga rivalitetet etnike. Kusht i domosdoshëm për të siguruar sovranitetin e popullit qëndron në unitetin e tij.
Kaosi etnik pengon zhvillimin e të gjitha formave të dashurisë vëllazërore. Një qytetari formohet në bazë të afërsisë - ose nuk formohet aspak. Doktrina abstrakte, integruese e Revolucionit Francez e parashikonte njeriun thjesht si një "njeri", si një banor, si një konsumator. Shpirti qytetar, siç jane siguria publike, harmonia shoqërore dhe solidariteti, bazohet jo vetëm në arsimim apo bindje, por në unanimitetin kulturor - në vlerat e përbashkëta, ne mënyren e jetesës dhe sjelljet e lindura.
[shkëpuur nga libri “Why We Fight: Manifesto of the European Resistance” i autorit francez Guillaume Faye]
Iscriviti a:
Post (Atom)
Post
